پرفن

«لغت نامه دهخدا»

[پُ فَ / پُ فَنْ ن] (ص مرکب)سخت مکّار و حیله گر. مُحیل. مکّار. محتال :
از غمزه تیر دارد و از ابروان کمان
آن دلفریب نرگس جادوی پرفنش.سوزنی.
پرفند.
[پُ فَ] (ص مرکب) در تداول عوام، پرفن. محیل. مکّار. محتال.