پروژن

«لغت نامه دهخدا»

[پِ ژَ] (اِخ)(1) نقاش ایتالیائی. مولد کاستلو دلاّ پیِو(2) در ایالت پروز(3) بسال 1446 و وفات بسال 1524 م. او از خاندانی بی نام و فقیر بود پس از آنکه به مقدمات فن آشنا شد به فلورانس و سپس به روم رفت و آثار مشهود از خود بجای گذاشت پس از بازگشت به پروز در سال 1490 م. کارگاهی تأسیس کرد و با شاگردان خویش آثار کثیر برای کلیساهای آن ناحیت بوجود آورد پروژن به نقاشیهای غیردینی نیز پرداخته است بموجب داستانهائی که دربارهء عقاید او مشهور است پروژن در پیری تقریباً به بیدینی گرائید و گویند او بسیار ممسک بود و از تأثری که به سبب دزدی اموال او در وی پدید آمد بمرد. آثار او خالی از ابتکار لیکن دارای ملاحت و روشنی رسم و جذبهء رنگ آمیزی است. نقاشیهای او در موزه های اروپا پراکنده است و از مشهورترین آنها است: بتول عذرا و کودک عیسی با دو قدیسه و دو ملک(4). شهادت سباستین قدیس(5). عشق و عفت(6)(موزهء لوور). بتول عذرا با جمع قدیسان(7)(موزهء وین). ظهور بتول عذرا به برنار قدیس(8) (موزهء مونیخ).
(1) - Le Perugin.
(2) - Castello della Pieve.
(3) - Perouse.
(4) - La Vierge avec l'Enfant Jesus adores par deux saintes et deux
anges.
(5) - Le Martyre de Saint Sebastien.
(6) - L'Amour et la Chastete.
(7) - La Vierge glorieuse entre des Saints.
(8) - L'Apparition de la Vierge a Saint Bernard.