پری

«لغت نامه دهخدا»

[پِ] (فرانسوی، اِ)(1) لقب و منصب پر(2). || اقطاع و تیولی که متعلق به مقام پر بود. || مقام اعضاء مجلس لردها در انگلستان معاصر. || مقام اعضاء مجلس عالی فرانسه از 1815 تا 1848 م.
(1) - Pairie.
(2) - Pair.