پری نژاد

«لغت نامه دهخدا»

[پَ نِ] (ص مرکب) که اصل و تبار از پری دارد. پری زاد. پری زاده (کنایه از معشوق) :
گوری کنیم و باده کشیم و بُویم شاد
بوسه دهیم بر دو لبان پری نژاد.
رودکی.
یاری گُزیدم از همه گیتی(1) پری نژاد
زآن شد ز پیش چشم من امروز چون پری.
فرخی.
پرینه.
[پَ نَ / نِ] (ص نسبی) (از پری بمعنی پریر و اینه که علامت نسبت است چون ی و یین) پریروزی. پریروزینه.
(1) - ن ل: مردم.