پس ترک

«لغت نامه دهخدا»

[پَ تَ رَ] (اِ مصغر، ص، ق مرکب) بُعیدَ هذا. اندکی متأخر : و او (یعنی کوکب علوی) مستقیم است تا آنگاه که بوقت برآمدن آفتاب آنجا رسد که اگر آفتاب آنجا بجای او بودی از پس ترک از نماز پیشین بودی. (ابوریحان از التفهیم). || هر چیز صیقلی که در لای کاغذ گذارند تا محفوظ ماند. || فواتی که شخص در دم مردن زند. (ناظم الاطباء).