«لغت نامه دهخدا»
[پَ] (اِخ) نام قسمتی از مصیف (ییلاق) مردم نِشتر و زوار و لنگا از توابع تنکابن مازندران. پس داکوه و پیش داکوه دو جزء داکوه شمرده میشود. (مازندران و استراباد رابینو ص25).