پس نماز

«لغت نامه دهخدا»

[پَ نَ] (اِ مرکب) آنکه پشت امام یعنی پیشنماز نماز گزارد. مأموم : تقلب تو در نماز جماعت با پس نمازانت. (تفسیر ابوالفتوح ج 4 ص141).
پس نهاد.
[پَ نِ / نَ] (ن مف مرکب) ذخیره. پس انداز. یخنی. || میراث. ترکه. تراث. || گنج.