پسیل توسیس

«لغت نامه دهخدا»

[پْسی / پِ] (اِخ)(1) نام جزیره ای در رود سند که اسکندر در آن فرود آمد و قربانی کرد. جزیرهء مذکور بگفتهء آرّیان چشمه ها و بندر مناسبی داشت و آریان آنرا سیلوت یا کیلّوت نامیده است. (کتاب 6 فصل 6 بند 2). پلوتارک آنرا سیلّوس تیس نوشته ولی گوید که بعضی آنرا پسیل توسیس نامند (اسکندر، بند 87). (ایران باستان ج 2 صص1846-1848).
(1) - Psiltucis.