پشیل

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (اِ) نوعی از حشرات اُرتوپتر جهنده از تیرهء گریلیده در لهجهء مازندران، آبدزدک(1). زمین سنبه. انگشت بُرَک. (حشرهء معروف).
.
(فرانسوی)
(1) - Courtilere