«لغت نامه دهخدا»
[پَ] (اِ) پتک آهنگران باشد و بعربی مطراق خوانند. (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری). || تکیه گاه چوبین که بر کنار بام نصب کنند و آنرا بعربی محجر خوانند. (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری). طارمی. نردهء چوبین که بر کنار بام و صفه و ایوان سازند تا کس نیفتد. || عمارت عالی. (فرهنگ جهانگیری).