پک و لک

«لغت نامه دهخدا»

"[پَ کُ لَ] (اِ مرکب، از اتباع)تک و پوی و گرد مردم برآمدن. (برهان قاطع). || بی هنری و رعنائی. (فرهنگ سروری). || آلات خانه و به این معنی به تقدیم لک بر پک هم گفته اند و مشهور نیز این است. (برهان قاطع) :
چو لوت و پوت شود تار و مار، مرد فقیر
چه میکند خر و بز، یا چه میکند لک و پک.
(از فرهنگ سروری).
پکه.
[پِ کِ] (اِخ)(1) ژان. طبیب و کالبدشکاف فرانسوی. متولد در دیپ مولد 1622 و وفات 1674 م. او کاشف مجاری کیلوس است.
(1) - Pequet , Jean."