پگه خیز

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ گَ] (نف مرکب) مخفف پگاه خیز؛ آنکه بامداد زود از خواب برخیزد. سحرخیز. بَکِرِ. بَکُرُ:
ز نخجیر و از می بپرهیز باش
بشب دیر خسب و پگه خیز باش.
اسدی (گرشاسب نامه نسخهء خطی مؤلف ص267).