پلاژی

«لغت نامه دهخدا»

[پِ] (اِخ) نام قدیسه ای از نصاری از اهل انطاکیه. در سال311 م. او برای حفظ ناموس خود از بالای تخته سنگی مرتفع خود را بزیر افکند و وفات یافت. ذکران وی روز نهم حزیران است. (قاموس الاعلام ترکی: پلاجیه).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر