«لغت نامه دهخدا»
[پَ خُ] (اِ مرکب) توبره: از تمنای پلاس آخور خاص تو فتاد بر سر نفس نباتی هوس نشو و نما. سیف اسفرنگ. || مجازاً بمعنی شرم زن: گرد پلاس آخور دریده نگردم گنبد سیمین همی خوهد دل و رایم.سوزنی.