پلطار

«لغت نامه دهخدا»

[پَ لَ] (اِ) اصل کلمهء مستعمل در عربی، بلطار. کلمهء اسپانیولی. قسمت فوقانی داخل دهان. سقف دهان. سَقّ (در تداول عوام) و گاه کام را نیز به این معنی استعمال کرده اند. رجوع شود به ذیل قوامیس عرب تألیف دزی در بلطار ج1 ص112.