«لغت نامه دهخدا»
[دَ] (مص) به پویه بردن. اِخباب: اَخبّ فَرَسهُ؛ پویانید اسب را. (منتهی الارب). ایجاف؛ پویانیدن ستور. ارتاک؛ پویانیدن شتر. (تاج المصادر).