په

«لغت نامه دهخدا»

[پِهْ] (اِ) مخفف پیه. وزد. پی. شحم. دژپه. درپه:
دولت بمن نمیدهد از گوسفند چرخ
از بهر درد دنبه و بهر چراغ په.خاقانی.
صد جگر پاره شد ز هر سویی
تا درآمد پهی به پهلویی.نظامی.
ای دریغا گر بدی پیه و پیاز
په پیازی کردمی گر نان بدی.مولوی.
رجوع به پیه شود.
ط په.
[پَهْ] (اِ) بلهجهء طبری: پود، مقابل تار.