«لغت نامه دهخدا»
[پَ لَ حَ سَ نِ] (اِخ) نام پادشاه یازدهم از خاندان سربداران است (762 - 766 ه . ق.). و این خاندان یکی از خاندانهایی است که پس از انقراض سلالهء چنگیزیان در ایران ظهور کرده اند. این مرد پس از وفات پهلوان حیدر سبب جلوس خواجه لطف الله شد، و بعدها بسال 762 ه . ق. وی را بقتل رسانید و خود بتخت نشست و آنگاه بمحاصرهء استرآباد پرداخت. در خلال این احوال خواجه علی مؤید، سبزوار پایتخت او را ضبط کرد و یکی از نزدیکان و ملازمان پهلوان سر او را بریده و نزد خواجه علی برد. (قاموس الاعلام ترکی). نیز رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص365 ببعد و تاریخ مغول تألیف اقبال ص475 ببعد شود.