«لغت نامه دهخدا»
[دَ / دِ گَ دی دَ] (مص مرکب) پیاده شدن. فرود آمدن از مرکبی. ||... از چیزی؛ کوتاه دست شدن از آن. دور ماندن و بی بهره شدن از آن: ترا دل بر دو خر بینم نهاده نترسی کز دو خر گردی پیاده.عطار. ط پیاده گونه. [دَ / دِ نَ / نِ] (اِ مرکب) چون پیادگان. ||(ص مرکب) بی بهره. کم بهره: برنایی بکار آمده و نیکوخط و در دبیری پیاده گونه و بجوانی روز گذشته شد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص274). ط پیاده نظام. [دَ / دِ نِ] (اِ مرکب) پیادهء سپاهی. مقابل سواره نظام. سپاهیان پیادهء منظم. لشکریان بی مرکب: پیاده نظام عروس میدان جنگ است.