پیاستو

«لغت نامه دهخدا»

(اِ) بیاستو. دهان دره. خمیازه:
پیاستو نبود خلق را مگر بدهان
ترا بکون بود ای کون بسان دروازه.
معروفی.
ط ||بوی دهان. (شعوری ج 1 ص261). نیز رجوع به بیاستو شود.