«لغت نامه دهخدا»
[لَ / لِ گِ رِ تَ] (مص مرکب) قدح گرفتن. صراحی گرفتن. کنایه از نوشیدن شراب و باده خواری است: پیاله گیر که عمر عزیز بی بدل است... حافظ. به احتیاط ز دست خضر پیاله بگیر مباد آب حیاتت دهد بجای شراب.صائب. ط پیاله گل آگین کردن. [لَ / لِ گُ کَ دَ](مص مرکب) پَر می کردن پیاله. پُر کردن جام.