«لغت نامه دهخدا»
[پَ / پِ بَ] (نف مرکب) آنکه پی و بنیاد دیوار بندد. بنائی که در بستن پی های دررفته مهارت خاصی دارد. بنائی که بستن پی بناء شکست خورده داند. || (اِ مرکب) بند پی. بند پای. زنجیر و پای بند ستوران. (آنندراج).