پیچه باف

«لغت نامه دهخدا»

[چَ / چِ] (نف مرکب) آنکه پیچه بافد. آنکه روی بند مویینه بافد زنان را. || پیچه. عقاص.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر