«لغت نامه دهخدا»
[پَ / پِ یِ چی تَ](مص مرکب) بدنبال آن بودن. در تعقیب آن بودن : چو شیر آتشین چنگ و چست آمدم پی هر پلنگی که من داشتم.خاقانی.