پیر

«لغت نامه دهخدا»

[یِ] (اِخ)(1) (سَن) یکی از ائمهء معصوم نصاری و ملقب به زرین کلام. وی از سنهء 433 تا 452 م. سمت اسقفی راونه را داشته و مردی فصیح و بلیغ بوده است و مواعظ و اندرزهای مشهور دارد، روز چهارم کانون اول را نصرانیان به احترام او تعطیل کنند. (قاموس الاعلام ترکی).
(1) - St. Pierre.