«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ دِ خوا / خا] (اِخ)خواجه غیاث الدین. وی در سال 820 ه . ق. به اتفاق خواجه احمد داود وزارت خاقان سعیدمیرزا شاهرخ بن امیرتیمور گورکانی یافت و در سال 857 میرزاابوالقاسم بابر بعلت رنجشی که ازو در خاطر داشت ویرا مؤاخذت کرد و بزجر و تعذیب مبلغ دویست تومان کپکی از وی بگرفت و دیگر چیزی میطلبید تا آن جناب بواسطهء اعراض نفسانی و دیگر اسباب ناتوانی جهان فانی را بدرود کرد و در عمارت سرفراز شیخ زین الدین خوافی که بنا کردهء معمار همتش بود مدفون گشت. (حبیب السیر چ خیام ج3 ص60 و 601 ج4 ص412، 27، 41، 48 و 197). و نیز رجوع به غیاث الدین... و رجوع به دستورالوزراء ص353 و تاریخ عصر حافظ ج1 ص392 حاشیه و کتاب رجال حبیب السیر ص 66 شود.