پیرایه کردن

«لغت نامه دهخدا»

[را یَ / یِ کَ دَ] (مص مرکب) بزیور آراستن. بزیب و زیور کردن. تحلی. (دهار) :
تو خود بکمال و لطف آراسته ای
پیرایه مکن عرق مزن عود مسوز.سعدی.