پیروزبهر

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص مرکب) مظفر. دارای پیروزی. از نصرت و ظفر بانصیب. فیروزمند. کامیاب. از ظفر بابهره. برخوردار از فیروزی :
کمر بر کمر تاجداران دهر
بپیش جهانجوی پیروزبهر.نظامی.
چو سالار ترکان ز سالار دهر
بدان خرمی گشت پیروزبهر.نظامی.