پیروزی رسان

«لغت نامه دهخدا»

[رَ / رِ] (نف مرکب)رسانندهء پیروزی. مُبلّغ و مُبَشّر فتح :
رنگ جبریلست تیغش را که عقل
وحی پیروزی رسان می خواندش.خاقانی.