پیستن

«لغت نامه دهخدا»

[تُ] (فرانسوی، اِ)(1) پیستون. سیلندر و آلتی متحرک گلوله شکل یا استوانه ای که با فشار درون محفظهء تلمبه گردد و یا داخل سیلندر ماشین بخار شود و حرکت را بوسیلهء دستهء شاتون یا پیستون به میل لنگ منتقل سازد.
.
(فرانسوی و انگلیسی)
(1) - Piston