«لغت نامه دهخدا»
[پَ / پِ سَ] (اِ مرکب) (از: پی، پشت + سر بمعنی رأس پشت گردن) قفا. قذال. || پشت گردنی. لت. سیلی که بپشت گردن زنند. زدن به پشت گردن و این در لهجهء آذری متداول است.