پیش حرف

«لغت نامه دهخدا»

[حَ] (ص مرکب) آنکه سخنش مقدم و غالب باشد. کسی که سخنش غالب باشد :
شبلی آن پیش حرف صاحب حال
وآن مربع نشین صدر کمال.
طالب آملی (از آنندراج).