پیش خدمت

«لغت نامه دهخدا»

[خِ مَ] (اِ مرکب) نوکری که چیزها بمجلس آرد و برد. خدمتکاری که خدمات حضوری سپردهء وی باشد. مرادف پیشکار. (آنندراج). خدمتگزار :
این آهوی رمیده ز مردم نگاه کیست
این فتنه پیش خدمت چشم سیاه کیست.
صائب (از آنندراج).