پیشه داشتن

«لغت نامه دهخدا»

[شَ / شِ دا تَ] (مص مرکب) ملازم شغل پاکار یا حرفتی بودن :
اژدهائی پیشه دارد روز و شب با عاقلان
باز با جهال پیشه اش گربگی و راسوی.
ناصرخسرو.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر