پیشه وری

«لغت نامه دهخدا»

[شَ / شِ وَ] (حامص مرکب)عمل پیشه ور: و طبقهء سوم بعضی را پیشه وری فرمود چون نانوا و بقال و قصاب و بنا و دیگر پیشه ها. (فارسنامهء ابن البلخی چ اروپا ص31). بوقت استخلاص ماوراءالنهر و خراسان به اسم پیشه وری و جانورداری جماعتی را بحشر بدان حدود رانده. (جهانگشای جوینی).