«لغت نامه دهخدا»
[کَ دَ] (مص مرکب) سبقت کردن : بر آن سبزه شبیخون کرد پیشی که با آن سرخ گلها داشت خویشی.نظامی. شرصه بکلامه شرصاً؛ پیشی کرد او را بسخن. (منتهی الارب).