تازنه

«لغت نامه دهخدا»

[زِ / زَ نَ / نِ] (اِ) مخفف تازیانه:
آنکه ستر بود و اسب، زیر من اندر خر است
وآنکه بدی تازنه، در کف من خرگواز.
لامعی.