«لغت نامه دهخدا»
[نَ / نِ یِ زَرْ ری] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) مجازاً اشعهء خورشید است : به سر تازیانهء زرین شاه گردون گرفت عالم صبح.خاقانی.