تاسیوس

«لغت نامه دهخدا»

(اِخ) تاتیوس(1). از پادشاهان کورها(2) (سابین)(3) بنا بروایت افسانه، وی برای انتقام گرفتن از «رومولس»(4) که زنان ملتش را ربوده بود، اسلحه بدست گرفت و بر اثر خیانت «تارپیا»(5) بر کاپیتون (قلعهء روم) مسلط شد ولی زنان، خود را میان پدران و شوهران خویش انداخته و از جنگ و خونریزی مانع شدند. این دو دسته مردم متحداً شهر را مالک شدند و «تاتیوس» (به لاتن تاسیوس) قدرت را با «رومولس» تقسیم کرد. تاتیوس پس از پنج سال بوسیلهء ساکنان «لاوینیوم» بقتل رسید. رجوع به تاتیوس در همین لغت نامه و تاسیوس در کتاب تمدن قدیم فوستل دوکلانژ ترجمهء نصرالله فلسفی ص 469 شود.
(1) - Tatius.
(2) - Cures.
(3) - Sabine.
(4) - Romulus.
(5) - Tarpeia.