تاک نشان

«لغت نامه دهخدا»

[نِ] (نف مرکب) که تاک نشاند. تاک نشاننده. رزبان. کشاورز تاک. کشت کنندهء رز :
بودم آن روز من از طایفهء دردکشان
که نه از تاک نشان بود و نه از تاک نشان.
جامی (دیوان چ هاشم رضی ص591).
رجوع به تاک شود.