تاکی مزاج

«لغت نامه دهخدا»

[مِ] (ص مرکب) آنکه یا آنچه دارای مزاج تاک باشد. شراب مزاج. انگورمزاج :
خلی نه آخر از خم تا کی مزاج چرخ
کانجا مرا نخست قدم بر سر خم است.
خاقانی.