تالوپین

«لغت نامه دهخدا»

[لُ یَ] (اِخ)(1) پسر «موهان خاقان» جد ترکان شرقی که در سال 587 ه . ق. بدست پسرعمش «شاپولیو»(2) خاقان ترکان جنوبی اسیر شد. رجوع به احوال و اشعار رودکی سعید نفیسی ج 1 ص181 و 182 شود.
(1) - Talo-pien.
(2) - Ca-po-lio.