تامره

«لغت نامه دهخدا»

[مَرْ رَ] (اِخ) یکی از دو شعبهء آب نهروان به عراق عرب. رجوع به تامره و نزهه القلوب حمدالله مستوفی ج3 ص46 و 219 شود. این نام بضبط یاقوت «تامرا» است. رجوع بدان کلمه شود.