تامسکیلک

«لغت نامه دهخدا»

[مَ لَ] (اِخ)(1) از اصطلاح هندوان، براهمر گوید رأس ذنب «جوزهر» را سی وسه پسر است که آنها را تامسکیلک گویند و اشکال آنان مختلف و گرد آفتاب و ماهند و دلالت بر حریق کنند. (ماللهند بیرونی ص312 س5-7 و ص314 س13).
.(سانسکریت)
(1) - Tamasakilaka