«لغت نامه دهخدا»
[مِ] (ع اِ) کوهان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کوهان بلند. ج، توامک. (مهذب الاسماء): سنام تامک؛ کوهان دراز و بلند. (ناظم الاطباء). ||(ع ص) ناقهء بزرگ کوهان. (منتهی الارب). ماده شتر بزرگ کوهان. (ناظم الاطباء).