تایوئه چه

«لغت نامه دهخدا»

[ ] (اِخ) قبیلهء ترک که هیاطله از آن بودند. سعید نفیسی در احوال و اشعار رودکی آرد: پس از فتح طخارستان بدست ژوان ژوانها در آن ناحیه طایفه ای از «تایوئه چه» مانده بود به اسم «هوا»(1). پادشاه ایشان «یتا»(2) نام داشت و بمناسبت نام او این طایفه را هیاطله یا بقول مورخین روم هفتالیت نامیده اند. (احوال و اشعار رودکی ج1 ص 183).
(1) - Hua.
(2) - Yeta.