تأزیه

«لغت نامه دهخدا»

[تَءْ یَ] (ع مص) ازاء ساختن حوض را. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). جایگاهی که آب در حوض شود ساختن. (تاج المصادر بیهقی). رجوع به تَأَزّی شود.