تأمل کنان

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ءَمْ مُ کُ] (نف مرکب، ق مرکب) تأمل کننده. نگرنده بدقت و در بیت ذیل قید است :
بحسرت تأمل کنان شرمسار
چو درویش در پیش سرمایه دار.(بوستان).
رجوع به تأمل و سایر ترکیبات آن شود.