«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ رَ] (ع اِ)(1) رجوع به تأمور و تامور و تاموره شود. (1) - همان تامور و تاموره است که صاحب قاموس همزه را اصلی دانسته و آنرا از «امر» گرفته است بخلاف صاحب صحاح که آنرا از «تمر» داند.