تئودورا

«لغت نامه دهخدا»

[تِ ءُ دُ] (اِخ)(1) امپراتوریس شرق در قرن یازدهم میلادی دختر کنستانتین هشتم است که در قتل پدر خود شرکت داشت (1030 م.). در انقلاب 1042 که میشل پنجم برکنار شد، وی بسلطنت رسید، پس از چندی «زوئه»(2) او را کنار زد. آنگاه با «کنستانتین مونرماک» ازدواج کرد و بعد از مرگ او مدت دو سال قدرت حکومت را بدست گرفت (1054-1056 م.) و با وی دودمان سلطنت «مقدونیه»(3) پایان یافت.
(1) - Theodora.
(2) - Zoe.
(3) - Macedoine.